Systemy dociepleń - rodzaje tynku

Jaki wybrać rodzaj tynku cienkowarstwowego?

Po wyborze materiału na ocieplenie należy zastanowić się nad wyborem odpowiedniego rodzaju tynku.  Trzeba tylko pamiętać, że na każdy 1 milimetr grubości tynku przychodzi ok. 1,7 kg materiału więc nawet jeśli poszczególne granulacje kosztują tyle samo, to ilość na 1 m2 a co za tym idzie także cena jest proporcjonalna. I tak na 1 m2 tynku o granulacji 1,5 mm potrzeba ok. 2,6 kg, o granulacji 2,0 mm potrzeba ok. 3,4 kg, a zużycie tynku o granulacji 3,0 mm może sięgnąć nawet 5,0 kg.

Ze względu na skład chemiczny wyróżniamy cztery podstawowe typy tynku:

Tynk mineralny

To pierwszy tynk jaki zaczęto produkować oraz jedyny, którego elementem wiążącym jest cement (szary lub biały). W większości, tynk mineralny składa się ze składników naturalnych. Jednak w ostatnich latach stosuje się coraz więcej składników uszlachetniających (polimery, włókna itp.). Jedną z zalet tynku mineralnego jest paroprzepuszczalność. Za sprawą dużej zasadowości jest również naturalnie odporny na porastanie przez grzyby, glony i algi, przy czy ma niską odporność na uszkodzenia mechaniczne. Zazwyczaj, tynk mineralny ma biały lub szary kolor. Można go jednak pomalować zgodnie z preferencjami. By ustrzec się przed nieestetycznym wyglądem elewacji w momencie, gdy farba zostanie uszkodzona i spod spodu przebijać będzie tynk w innym kolorze, warto zastosować tynk barwiony w masie (kolorowany). Należy jednak liczyć się z tym, że gama barw tynku kolorowanego jest ograniczona. W celu uniknięcia różnic w kolorze, mogące pojawić się w wyniku różnić napigmentowania tynku w workach, producenci systemów ociepleń zalecają jednokrotne malowanie egalizacyjne ( wyrównujące kolor).

Tynk akrylowy

Najpopularniejszy rodzaj tynku, łączący w sobie wysoką jakość z rozsądną ceną. Tynk akrylowy odznacza się także dużą odpornością na uszkodzenia mechaniczne. Kolory zachowuje na długi czas, bez konieczności malowania. Wadą tego rodzaju tynku jest to, że dyspersja akrylowa jest pożywką dla

mikroorganizmów, w wyniku czego po kilku latach na powierzchni tynku mogą pojawić się przebarwienia w kolorach od zielonego, niebieskiego po czarny. By temu zapobiec, producenci systemów dociepleń oferują dodatki uodparniające tynk na glony i grzyby (biocyd).Efekty można zobaczyć na fotografiach obok. Zagrzybiony tynk akrylowy można uratować. Wiąże się to jednak z dodatkowymi kosztami.

Na pojawienie się glonów, alg czy grzybów narażone są elewacje domów zlokalizowanych w miejscach wilgotnych (w pobliżu morza, jezior, rzek, stawów), w bliskości dużych skupisk drzew (lasy, parki) oraz na wsi. W takich miejscach polecamy inne rodzaje tynków barwionych w masie. Warto dodać, że tynk akrylowy z uwagi na niską paroprzepuszczalność nie powinien być stosowany na wełnę mineralną.

Tynk silikatowy (krzemianowy)

Dla bardziej wymagających inwestorów. Tynki silikatowe produkowane są na bazie potasowego szkła wodnego (mocno zasadowe). Dzięki temu ich odporność na porastanie jest bardzo wysoka (doskonale sprawdzają się w miejscach gdzie tynk akrylowy byłby narażony na intensywną korozję biologiczną. Cena tego rodzaju tynków jest nieco wyższa w porównaniu z tynkami akrylowymi. Przy porównywalnej elastyczności, tynk silikatowy posiada zdecydowanie niższy współczynnik oporu dyfuzyjnego wobec pary wodnej. Z tego wynika, że sprawdza się w systemie ociepleń wykorzystującym wełnę mineralną. Ponadto jest bardziej oporny na zabrudzenia, ma wysoką trwałość kolorów (pod warunkiem, że producent w procesie kolorowania zastosował wyłącznie pigmenty mineralne wysokiej jakości). Do wad tego rodzaju tynku można zliczyć małą paletę kolorów tynków gotowych, a aplikacja wymaga sporych umiejętności.

Tynk silikonowy

Bez wątpienia najlepszy i najdroższy spośród tynków. Łączy w sobie zalety wysokiej elastyczności, hydrofobowości przy jednocześnie małym oporze dyfuzyjnym. Ponadto jest wyjątkowo odporny na korozję biologiczną, uszkodzenia mechaniczne i zabrudzenia.

Obecnie producenci systemów ociepleń oferują oprócz wymienionych czterech rodzajów także tynki hybrydowe takie jak akrylowo-silikonowe (siloksanowe) czy silikatowo-silikonowe. Są to mieszaniny poszczególnych rodzajów tynków o bliżej nie określonych proporcjach wymyślone dla klientów, którzy nie chcą zbyt dużo zapłacić a chcą mieć w nazwie swojego tynku "silikonowy". Nie sposób organoleptycznie określić składu chemicznego takich wynalazków, więc można się spodziewać, że dyspersji silikonowej jest w nich niewiele. Na uwagę zasługuje natomiast NANOPORPUTZ firmy BAUMIT, który jest prawdopodobnie modyfikacją tynku silikatowego ale z dodatkiem nanotechnologii. Oczywiście dokładny skład jest tajemnicą firmy Baumit, ale wiadomo że dzięki specjalnie opracowanej mikrostrukturze oraz wysoko wyspecjalizowanym dodatkom nanokrystalicznym i nieorganicznym uzyskano zdecydowaną - w porównaniu z innymi tego typu produktami - redukcję zabrudzenia powierzchni i związanego z nim zanieczyszczenia algami.